اگر کودک شما معمولا صبح ها شاداب است ولی گاهی به طور غیرمنتظره ای صبح ها شروع به غرغر کردن می کند، ممکن است به یکی از دلایل کم خوابی ، بیماری یا فشار عصبی باشد.
بعضی از مردم با روحیه ای سرشار از شادابی و نشاط از خواب بر می خیزند، اما بعضی دیگر، هنگام صبح از روحیهٔ مناسبی برخوردار نیستند و آنقدر غرغر می کنند که شادابی را از دیگران هم می گیرند. همهٔ مردم حتی کودکان حق دارند گاهی غرغرکنند. مراحلی در رشد کودک وجود دارد که می توان از آنها به غرغر کردن تغبیر کرد.
علت غرغر کردن کودکان چیست؟
مثلاً در حدود دوسالگی کودکان شروع به اظهار وجود و اعلام عدم وابستگی می کنند. آن ها این کار را با دادن جواب «نه» به تمام پرسش ها و درخواست ها انجام می دهند که می تواند به آسانی توسط والدین به عنوان رفتار منفی و غرغر کردن تعبیر شود که در واقع این طور نیست.
کودکانی که به سن بلوغ نزدیک می شوند، دم دمی مزاج، زودرنج و حساس می شوند که این نیز حالتی کاملاً طبیعی است.
مشکلات صبحگاهی
اگر کودک شما معمولا صبحها شاداب است اما ناگهان به طور غیرمنتظره ای صبح ها شروع به غرغر کردن می کند، می تواند نشانگر این باشد که چیزی (مثلا خواب کم، بیماری یا فشار عصبی) او را آزار می دهد. این مشکلات نباید مورد بی توجهی قرار گیرند.
این بخش به ارائه راه حلی هایی در مورد کودکانی می پردازد که عادت دارند همیشه نق بزنند و به نظر میرسد که همیشه از دنده چپ برمیخیزند. با این حال، این راه حل ها را در مورد کسانی که گاهی اوقات این طور هستند، نیز به کار ببرید.
رفتار او را به طور سنجیده نادیده بگیرید
در چنین مواردی از پرداختن به خلق و خوی کودک خودداری کنید (نگویید که همه اش نق میزند) و در عوض، رفتار پسندیده دیگران را مورد توجه قرار دهید و از آن نام ببرید. هنگامی که کودک سعی در خوشایند بودن می کند، او را مورد تحسین قرار دهید.
این کار را به محض اینکه کودک رفتار خوشایندی از خود نشان داد، انجام دهید: «سوزان، چقدر خوبه که دوباره لبخند تو رو می بینیم. واقعاً حرف خیلی خوبی به برادرت زدی. آفرین!»
زمان برخاستن را تغییر دهید
بعضی از کودکان به این دلیل با خلق و خوی بد از خواب برمی خیزند که معمولاً در وسط یک رؤیا از خواب بیدار می شوند. در این گونه موارد، سعی کنید زمان بیدار شدن کودک را به تعویق بیندازید؛ یا اینکه از یک ساعت جیرجیرکی استفاده کنید تا کودک به آرامی با صدای موسیقی از خواب برخیزد.
شوخی کنید
می توانید با استفاده از شوخی و خنده کودک را راه بیندازید و او را از بدخلقی بیرون بیاورید. با این حال، باید اذعان کرد که گاهی طنز و شوخی نتیجه ای کاملاً برعکس دارد و کودک نق نقو را عصبانی تر هم می کند. اگر در مورد شما نیز چنین اتفاقی افتاد، صحنهٔ کمدی را بلافاصله قطع کنید.
تئاتر بازی کنید. با نمایش حرکات کودک و نشان دادن اعمال کودک به خودش، سعی در فهماندن زشتی کارش بکنید. در این کار، از اغراق کمک بگیرید و یا یک نمایش معروف که چنین شخصیتی را نشان می دهد، اجرا کنید.
چگونه با کودکم رفتار کنم؟
- روی حالت بدخلقی و نق زدن کودک اسم بگذارید. در هنگام صبحانه مسابقه هایی ترتیب دهید تا بهترین نام را روی یک آدم بدخلق که فرضاً در تلویزیون دیده اید، بگذارید. از اسم انتخاب شده بدین ترتیب برای از بین بردن بدخلقی استفاده کنید: «وای، دوباره آقای فلانی آمد.» (فلانی نام آدم بدخلقی است که در مسابقه انتخاب شده است.)
- بدخلقی ها را «بچلانید». این روش اغلب در مورد کودکان خردسال مؤثر واقع می شود. کودک را به آرامی در بازوان خود نگه دارید و به آرامی او را فشار دهید و در عین حال به او بگویید که شما در حال بیرون کشیدن اخلاق بد از بدن او هستید.
- رفتار بد کودک را به او نشان دهید. اغلب کودک نمی داند که خلق بد او چه تأثیری روی اشخاص دیگر که با او زندگی می کنند میگذارد. در هنگام روز و مدتی بعد از سرزدن رفتار ناپسندش، با او صحبت کنید و به او کمک کنید که رفتار بد خود را مجسم کند.
- یک کتاب کودکانه در این مورد بخوانید و سپس در مورد اینکه چطور یک نفر می تواند روز همهٔ افراد خانواده را خراب کند، صحبت کنید. از کودک بخواهید برای تغییر این رفتار راه هایی را پیشنهاد کند.
- محدودیت زمانی در نظر بگیرید. به کودک بگویید از حالا به مدت پنج دقیقه میتواند هر چقدر دوست دارد، غرغر کند. با این حال، فقط پنج دقیقه می تواند چنین کند. اجازه دهید در این پنج دقیقه، دیگر اعضاء خانواده نیز به کودک ملحق شوند.
- پنج دقیقه را برای این منظور در نظر بگیرید که همگی شکایت کنید، غربزنید، بحث کنید و در نتیجه سبک شوید.
- رفتارتان را عوض کنید. به کودکان بزرگتر بگویید که شما می خواهید با آنها مثل یک فرد بالغ رفتار کنید. هر کس گاهی بد خلق می شود و شما آن را درک می کنید، ولی این امر برای دیگران بسیار ناخوشایند است. بنابراین، از او بخواهید به جای اینکه موجب رنجش دیگران شود، با صدای بلند بگوید که بدخلق است و نهایت سعی خود را می کند که این حالت را از خود دور کند.
- محرومیت موقت را به کار گیرید. به کودک بگویید تا وقتی حالش جا نیامده از حضور در جمع خودداری کند. با این حال، حتماً به او این امکان را بدهید که هر وقت آمادگی آن را پیدا کرد، دوباره به جمع بپیوندد.
