کودکان با انجام بازی های گوناگون سطوح مختلف اجتماعی شدن را تجربه می‌کنند.
سیما منادی روان‌شناس و جامعه شناس اظهار داشت: کودک با انجام بازی، سطوح مختلف اجتماعی شدن را تجربه می‌کند و اولین سطح آن به تنهایی بازی کردن است، به طوری که کودک با دستکاری اشیاء و بازی با اسباب بازی هایش حس استقلال و خود باوری بیشتری می‌کند.
وی در ادامه تصریح کرد: انجام بازی های موازی موجب سهیم شدن در فضای بازی کودک دیگر و یادگیری قوانین بازی می شود، به طور مثال دو کودک نزدیک یا کنار یکدیگر می‌نشینند و هریک بازی خود را به صورت جداگانه انجام می‌دهند.
بازی روند اجتماعی شدن کودک را سرعت می بخشد
این روان‌شناس با بیان اینکه کودکان در بازی‌های ارتباطی با یکدیگر تعامل دارند و به طور مشترک از اسباب بازی‌های یکدیگر استفاده می‌کنند و حتی ممکن است اسباب بازی خود را به یکدیگر قرض دهند، گفت: معمولا انجام بازی های ارتباطی توسط کودکان از سن ۳ سالگی آغاز می‌شود، همانند ساخت لگو به وسیله برخی کودکان که یک مورد از موارد بازی‌های ارتباطی به شمار می‌آید.
وی خاطر نشان کرد: انجام بازی های مشارکتی کودکان را از لحاظ اجتماعی و هیجانی درگیر می‌کند و موجب می‌شود تا آن ها نظر خود را نسبت به نوع و وسیله بازی مطرح کنند، این در حالی است که کودکان قواعد بازی را نمی‌دانند اما در این میان هر یک در بازی به نقش خود آگاهی دارند و این امر تاثیر مهمی در آموزش مهارت اجتماعی کودکان دارد و آن ها می‌آموزند که به خواسته های یکدیگر و قواعد بازی احترام بگذارند و بدون اجازه از وسایل یکدیگر استفاده نکنند.
بیشتر بخوانید … انواع تشنج در کودکان و شیوه برخورد با آن
منادی گفت: در برخی از مواقع کودک ناظر و تماشاچی بازی گروه همسالان خود می‌شود که در این حالت او تمایل دارد تا در کنار دوستان خود باشد و با آن‌ها بازی کند اما به دلیل اضطراب اجتماعی و ترس از درگیر شدن و شراکت از این عمل خودداری می‌کند و از نظر رفتاری در گوشه ای فقط نظاره گر بازی دوستان خود می‌شود و در اطراف آن ها پرسه می‌زند. البته باید گفت که این رفتار بیشتر در میان کودکانی دیده می‌شود که والدینی بسیار کنترل کننده و مداخله گر دارند.
