علت خودآزاری و خودزنی نوجوانان چیست؟

خودآزاری یا خودزنی نوجوانان نوعی آسیب به خود است که در آن فرد عمدا با چاقو، تیغ یا اشیاء تیز دیگر، بدن خود را می برد یا خراش می دهد اما قصد خودکشی از این اعمال وجود ندارد.
دیگر رفتار های آسیب به خود می تواند شامل به شدت تکان دادن سر، نشانه گذاری روی پوست با وسیله ای داغ، سوزاندن پوست، مصرف بیش از حد دارو ها و خفگی باشد. چنین رفتار هایی بیشتر از آن که فکر کنید رایج هستند و بر ۱۶ درصد از نوجوانان و بزرگسالان جوان تاثیر می گذارد.

چرا نوجوانان خودآزاری می کنند؟

والدین و متخصصین اطفال اغلب به سختی علت این که نوجوانان بدن خود را می برند و به خود آسیب می زنند را درک می کنند. جای تعجبی نیست، آزار و زخمی کردن خود، مشکل رفتاری پیچیده ای است و اغلب با انواع اختلالات روانپزشکی همراه است که شامل افسردگی، اضطراب و اختلال در تغذیه می شود. نوجوانانی که خودآزاری می کنند، بیشتر احتمال دارد دوستانی داشته باشند که آن ها هم خودآزاری می کنند، عزت نفس شان کم است، سابقه سوء رفتار دارند و به خودکشی فکر کرده اند.

در حالی که گاهی خودزنی نوجوانان به عنوان رفتاری برای جلب توجه در نظر گرفته می شود، آسیب زدن به بدن برای بچه ها راهی است که فشاری که بر روی آن ها است را رها می کند، احساس غم و اندوه یا خشم را از بین می برد یا حواس شان از مشکلاتی که دارند را منحرف می کند. البته، هرگونه تسکین به این شکل فقط موقتی است.

تفاوت خودآزاری در کودکان و نوجوانان

بهترین راه برای کنترل استرس و حالات منفی را یاد بگیرید.
نوجوانانی که خودآزاری می کنند ممکن است دوستانی داشته باشند که آن ها هم این کار را کنند یا در کتاب آن را خوانده باشند یا در تلویزیون دیده باشند، اما اکثر کودکانی که شروع به خودآزاری می کنند، می گویند که تحت تاثیر کسی یا هر چیز دیگری قرار نگرفته اند و این کار به ذهن خودشان رسیده است.

نشانه های خودآزاری

خودآزاری در جوانان و بزرگسالان جوان بیشتر رایج است –خصوصا در بین دختران جوان- و اغلب از سنین ۱۴ یا ۱۵ سالگی در اوایل دبیرستان شروع می شود.

جوانانی که خودآزاری می کنند، معمولا به عنوان شخصی که بدون فکر کاری را انجام می دهد، شناخته می شوند. بعضی از آن ها هم به عنوان افرادی که برای رسیدن به چیزی سخت تلاش می کنند، توصیف می شوند.

علائم هشدار دهنده و خطرناک، نوجوان شما ممکن است خودآزاری کند اگر:

•  همیشه بلوز های آستین بلند و شوار بلند بپوشد (حتی در هوای گرم) تا نشانه های بریدگی جدید و زخم های قدیمی بر روی بازو، مچ یا ران (رایج ترین بخش های بدن که آسیب می رسانند) را بپوشاند.
•  به طور معمول بریدگی های مشکوک، زخم یا سوختگی بر روی شکم، پاها، مچ و بازو دارد. خودزنی دست و خودزنی با تیغ بسیار رایج هستند.
•  علائم رو به افزایش افسردگی، اضطراب یا اختلال در تغذیه دارد.
• در کنترل احساساتش به مشکل بر می خورد. (مانند زمانی که احساس ناراحتی یا عصبانیت می کند و نمی داند که چگونه خود را کنترل کند).

اگر فکر می کنید که فرزندتان خودآزاری می کند، به آرامی از او بپرسید، اگر جواب اش بله است، مهم است که عصبانی نشوید و بیخود واکنش نشان ندهید. نمی خواهید که برای انجام این کار او را وادار کنید احساس بدی پیدا کند. به خاطر بسپارید که خودآزاری نشانه ای از مشکلی بزرگ تر است و شما به عنوان والدین کودک باید به فرزندتان کمک کنید تا با کمک افراد متخصص، دلیل اصلی را متوجه شود.

درمان خودزنی نوجوانان

به دنبال درمان بودن برای فرزندی که خودآزاری می کند، امری ضروری است تا با این کار کمک به درمان هر گونه مشکلات روانپزشکی مانند افسردگی و اضطراب کنید و از این که خودآزاری اش عادت شود، جلوگیری کنید. هر چقدر یک نوجوان مدت بیشتری به خودآزاری ادامه دهد، ترک کردن عادت اش سخت تر می شود.

همچنین خودآزاری نوجوانان بعد ها می تواند منجر به مشکلات بیشتری شود. در واقع، کلینیک S.A.F.E (خودآزاری پایان می یابد)، خودآزاری را به عنوان یک استراتژی خطرناک و بی فایده که با رضایتمندی و خوشحالی مواجه می شود، توصیف می کند.

فهرست زیر شامل برخی از روش های درمان است که ممکن است نوجوان را به ترک خودآزاری و یادگیری استراتژی سالم تری کمک کند:

مراجعه به روان درمان گر: جوانانی که خودآزاری می کنند، باید تحت نظر و درمان مشاوران یا روان درمان گرانی قرار بگیرند که تجربه ی درمان جوانانی را با شرایط ویژه داشته اند. این نوع متخصصان در زمینه گفتار درمانی مهارت دارند و می توانند زمینه ای ایمن و بدون قضاوت را در اختیار فرزندتان قرار دهند تا بتواند به راحتی درباره ی مشکلات اش صحبت کند. به خاطر داشته باشید، گاهی برای نوجوان سخت است که با والدین اش به راحتی صحبت کند بنابراین، صحبت با شخصی غریبه ممکن است برای کودک آسان تر باشد.

مراجعه به روانپزشک: ارزیابی توسط روانپزشک کودکان (پزشکی که دارو تجویز می کند) ممکن است ایده ی خوبی برای درمان خودزنی نوجوانان باشد. این روش درمان در صورت لزوم شامل دارو های ضد افسردگی است.

مراجعه به مرکز درمان: ممکن است به دنبال مرکز درمان تخصصی خودآزاری در اطراف محله زندگی تان باشید. نام مرکز درمان باید شامل عبارات “آسیب به خود”، “صدمه به خود” یا “خودکشی” باشد.

عضویت در یک گروه حمایت کننده: ممکن است عضویت در گروه حمایت کننده خودآزاری به فرزندتان کمک کند. دیدار با کسانی که خودآزاری می کردند ممکن است به فرزندتان کمک کند تا کمتر احساس تنهایی کند و به او کمک کند تا یاد بگیرد دیگران چگونه توانسته اند جلوی خودآزاری را بگیرند.

درمان خودآزاری احتمال دارد به کودک کمک کند تا مکانیسم های مقابله ای سالم در مواجهه با احساس خشم، استرس یا ناراحتی از خود بروز دهد. همچنین به تقویت اعتماد به نفس نوجوان، مدیریت هر گونه مشکلات روانی و اطمینان حاصل کردن از این که کودک خیال خودکشی ندارد، کمک می کند.