گاهی ممکن است فرزند بزرگترتان از شما بپرسد که آیا ممکن است خواهر کوچک خود را به خانواده دیگری بدهیم؟ البته تا اینجا این محدوده رفتار، طبیعی محسوب می شود. شاید خیلی از خود ما هم به یاد بیاوریم که در دوران کودکی فکر می کردیم زندگی ما نیز بدون خواهر کوچک ترمان بهتر خواهد بود. اما باید راهکارهایی برای جلوگیری از واکنش منفی کودک را یاد بگیریم تا بتوانیم از بروز اتفاقات بد پیشگیری کنیم.
فرزند دوم حتی به شکل دیگری نیز می تواند مطرح شود. برخی فرزندان ممکن است راجع به احتمال رفتن خودشان به خانواده های دیگر نیز سوالاتی بپرسند. ممکن است برخورد آن خانواده با فرزندشان و خوشایندی آن برای فرزند ما عامل این اتفاق باشد. خانواده بهترین دوست آنها و پاداش مناسب آنها به فرزندانشان، می تواند دلیل این جذب و استقبال باشد. بچه ها متوجه نیستند که ساختار خانواده، سیال نیست و همه فرزندان در خانواده هستند که بمانند. والدین باید درک کنند که بسیاری از این موارد به سبب حس حسادت بروز می کند.
توجه به نیازهای بیشتر یک بچه کوچکتر گاهی اوقات تمام وقت والدین را می گیرد و این فرزندان بزرگتر را به این حس وا می دارد که برای کسب زمان از والدین باید وارد رقابت با خواهر کوچکتر خود شوند و این رقابت، حسادت را نیز در پی خواهد داشت. بنابراین مدام این چیزها را از فرزند بزرگتر خواهید شنید: “به من نگاه کن”، “ببین چه کار کردم!” یا … . دیگری که باید از سوی والدین لحاظ شود این است که فرزند بزرگتر هم هنوز یک بچه است و متوجه توجه و زمان تخصیصی شما به خودش نیست. او نیز شما را دائم و کامل برای خودش می خواهد.
البته برای شما هم ممکن است که صرف زمان با بچه کوچک تر، بسیار سرگرم کننده تر باشد. اما به هر حال فرزند بزرگتر اعتبار کمی برای تلاشهایی که شما برای جلب رضایتش انجام می دهید، قائل است و این نباید باعث شود تا شما حس کنید که انرژی تان در یک فضای خلاء گسترده به هدر می رود. در این میان باید از تمامی ترفندها برای نزدیک شدن دو فرزند به هم استفاده کنید. خیلی خسته کننده نیست،
بیشتر بخوانید: مشکلاتی که فرزندان وسط را تهدید می کند(سندروم فرزند میانی)
بعضی روزها می توانیم دو کودک را با هم مواجه کنیم و در یک پیک نیک یا آشپزخانه بگذاریم با هم روبرو شوند. از فرزند بزرگتر بخواهیم فنجان را برای کوچکتر بگذارد و میوه و غذا را برای او آماده کند.
گاهی از اوقات به جهت پرهیز از بروز اعتراض مستقیم، بهانه گیری نمود می کند و شکایتهای مختلف از همه چیز که مثلاً گوشم آسیب دیده و … شروع می شود. اگر استمرار چنین رفتاری را در آنها دیدید حتی آنها را به پزشک ببرید تا متوجه شوند که از اهمیتشان برای شما کاسته نشده است. روشهای دیگری نیز برای مدیریت کردن چنین فضاهایی در خانه وجود دارد. یکی از بهترینشان استفاده از یک پرستار بچه است.
می توانید با فرزند بزرگترتان صحبت کرده و به او بگویید که امروز را کنار تو خواهم بود و یک پرستار مهربان از خواهر تو مراقبت خواهد کرد. خیلی از رفتارهای تعجب برانگیز فرزند بزرگترتان را نباید در این مقطع حمل بر مشکلات شخصیتی او بگذارید. بروز آن طبیعی است و شما باید به بهترین شکل ممکن با آنها مقابله کنید. به جای تعصب روی برخی رفتارهای غلط، منطقی بیندیشید و نگذارید فرزندتان از رفتار نادرست شما آسیب ببیند. تفکر هوشمندانه شما می تواند ماجرا را ختم به خیر کند.
بیشتر بخوانید: برای بچه های کوچک برادر بزرگتر بهتر است یا خواهر بزرگتر؟!
گاهی اوقات می بینیم در طول روز اصلاً برای خودمان وقت نداریم. یک روز بچه بزرگتر خواهد شد و این بار اوست که ممکن است برای ما وقت نداشته باشد. زمانی که به سن تشخیص رسید، می توانید او را از اهمیت کارهایی که برایش انجام داده اید، آگاه کنید. او باید بفهمد که رابطه ها در خانواده چقدر مهم است. راهکارهای جلوگیری از واکنش منفی کودک در مقابل فرزند کوچکتر به عنوان یک خانواده ما همواره در مورد داشتن وقت کافی برای یکدیگر نگران هستیم. اما روزی نوبت فرزندان ما هم خواهد رسید و امیدواریم آنها نیز بتوانند یک پیک نیک خوب را با فرزندانشان داشته باشند.
