بین تمامی زن و شوهرها اختلاف به وجود می آید؛ اما مطالعات نشان می دهد دعوای بین والدین می تواند بر روی سلامت فرزندان شما بسیار تاثیر گذار باشد. مطالعه ای در دانش گاه آریزونا تاثیراختلافات زن و شوهرها بر روی کودکان را در ۳ مرحله که از دوران حاملگی آغاز می شود و تا پایان ۳ سالگی کودک ادامه خواهد داشت، بررسی کرده اند.
Olena Kopystynska نام محققی است که مقاله ای را در رابطه با دعوای بین والدین در مجله روانشانسی خانواده چاپ کرده است. در این مقاله آمده است که دعواهای سازنده می توانند برای کودکان مفید باشند؛ اما دعواهای تخریب کننده والدین، می تواند بر روی امنیت عاطفی کودکان تاثیر منفی داشته باشد.
Meredith Martin، دستیار پروفسور در دانشگاه روانشناسی نبراسکا می گوید، خلاصه نتایج قبلی با نتایج حاصل شده از این مطالعات در مورد درگیری در خانواده ها مطابقت دارد. این نتایج می گویند:
« بچه ها به هر نوع نشانه از عصبانیت و به هر مورد تهدید آمیزی حساس هستند. پس اگر والدین نشانه هایی از عصبانیت و یا فریاد زدن را بر روی چهره خود داشته باشند و یا اگر ترس یکی از والدین بر روی چهره او قابل تشخیص باشد، منجر به تضعیف امنیت احساسی در کودک خواهد شد. در این گونه مواقع کودکان نیز دچارترس خواهند شد و از طرفی والدین شان که همیشه آن ها را آرام می کردند، قادر به کمک کردن به کودکان نخواهند بود و این مانند حمله ای دوجانبه می باشد»
دعوای سازنده و دعوای مخرب چیست؟ حتی اگر به شیوه صحیح با شریک تان دعوا کنید، آیا حد میانه و تعادل آن را می دانید؟
دکتر مارتین می گوید« دعوای سازنده، دعوایی است که استراتژی های آن برای کودکان تهدید آمیز محسوب نمی شود » هنگامی که زوجین بحث سازنده ای دارند، از استراتژی هایی استفاده می کنند که هیچ هشداری به دیگران و مخصوصا فرزندان آن ها نمی دهد. مانند:
با خون سردی بحث کردن
حل کردن مشکلات
گوش دادن فعال
رفع کردن مشکل
در دعواهای سازنده تمرکز بر روی مشکل است نه بر روی اشخاص
اجتناب از گزافه گویی
مصالحه
ابراز محبت
هر گونه دعوایی که از جانب کودکان تهدید آمیز به حساب آید، مخرب محسوب می شود:
ابراز عصبانیت شدید
خشونت کلامی و فیزیکی
خجالت زده کردن و یا تحقیر شریک زندگی
کوبیدن درب ها
پرتاب اشیاء
پشت کردن به طرف مقابل و خودداری از پاسخ دادن به سوال های او و یا جلوگیری از صحبت کردن او(دیوارکشی)
ترس متقابل
بیشتر بخوانید: خانه روانشناسی سرسره
آسیب های دعوای بین والدین
دکتر مارتین می گوید در دعواهایی که بچه ها سرزنش شده و یا از آن ها خواسته می شود که از یک طرف دعوا طرفداری کنند، تهدید آمیز محسوب می شوند؛ زیرا در این گونه مواقع ما کودکان را مستقیما در مبارزه وارد کرده ایم.
کودکانی که مرتبا در معرض این گونه دعواهای منفی قرار می گیرند، هرگز به صورت کامل احساس آرامش و امنیت نخواهند داشت و این موضوع تاثیر بسیار زیادی برروی سلامتی، تحصیلات، و توانایی آن ها در عشق و دوست داشتن می گذارد.
دکتر مارتین می گوید:«امنیت احساسی یکی از اصلی ترین نیازهای انسان ها است. به طور مثال کودکی را تصور کنید که در مهد کودک است و باید بنشیند، توجه کند و ساکت باشد؛ در حالی که ذهن و بدن نا آرامی دارد. هنگامی که شما احساس امنیت دارید، برای یادگیری و برقراری ارتباط مشتاق تر هستید و این یکی از مهارت های مهم است»
کودکانی که در معرض دعواهای مخرب هستند، برای مراقبت از خودشان از ابزارهای تدافعی استفاده خواهند کرد. این کودکان ممکن است برای پرت کردن حواس پدر و مادر و جلوگیری از دعواهای آن ها، بیش فعال شوند. آن ها ممکن است پنهان شوند، فرار کنند و یا چشم و گوش خود را ببندند و یا حتی ممکن است در دعواهای پدر و مادر دخالت کنند؛ زیرا والدین خودشان قادر به حل کردن مشکلات نیستند و در نتیجه این کودکان به گونه ای نامناسب در دعواهای پدر و مادر میانجی گری خواهند کرد.
گاهی هم آن ها خودشان را پنهان می کنند و ساکت ماندن را ترجیح می دهند و کوچک ترین توجهی به دعواهای پدر و مادر نخواهند داشت.
دکتر مارتین می گوید:« کودکانی که خود را پنهان می کنند، در واقع در حال پنهان کردن نوعی استرس درونی و شدید هستند»
این موضوع به معنای هرگز دعوا نکردن نیست!
دکتر مارتین می گوید:«همان طور که یک سری از پدرو مادرها نحوه حل کردن اختلافات بدون متوسل شدن به خشم و دشمنی را نمی دانند، برخی از پدرو مادرها نیز تصور می کنند هر گونه اختلافی می تواند برای بچه ها بد باشد؛ اما اختلاف نظرها بخشی از کل زندگی است.
استراتژی های خصمانه را می توان شامل موارد زیر دانست: تحقیر، تجاوز، دیوار کشی، که می توانند مشکلات بسیاری را به وجود بیاورد.»
در واقع قرار گرفتن در معرض دعواهای سازنده می تواند مفید باشد: کودکان شاهد هستند که چه طور مردم اختلافات خود را مدیریت می کنند، بدون این که با یک دیگر جنگ داشته باشند. این مهارتی است که در آن والدین می توانند در کل دعوا با یک دیگر کنار بیایند. دکتر مارتین می گوید« پس دردرجه اول اگر فرزندانی سالم از نظر امنیت عاطفی می خواهید، باید دعواهای مخرب را کاهش دهید»
شاید برخی از مشاوران به شما بگویند که دعواهای خود را برای زمانی نگاه دارید که بچه ها نیستند.« در حالی که آن چیزی که می تواند واقعا برای کاهش دعواهای مخرب مفید باشد، این است که ببینید دعوای شما چگونه بر کودکان تاثیر می گذارد. برخی از مردم فکر می کنند که مخفی کردن دعواهای شان و یا درگیر نکردن بچه ها در عوا و یا دعوا کردن پشت درب های بسته، برای کودکان مضر نخواهد بود.
البته والدین باید بدانند که با دعوا نکردن در مقابل کودکان، می توانند تاثیرات دعواهای مخرب را به مراتب نسبت به زمانی که در مقابل آن ها دعوا می کنند، کاهش دهند. به یاد داشته باشید اگر در مقابل چشم آنها دعوا کردید حتما پس از دعوا همدیگر را مورد محبت و احترام قرار دهید و به کودکان نشان دهید اگر چه با هم اختلاف نظر دارید اما همدیگر را دوست دارید و رابطه ی خوبی بین شما برقرار است و اینگونه حس امنیت در فرزندتان از بین نخواهد رفت.
بیشتر بخوانید: خانه روانشناسی سرسره
طلاق چه قدر می تواند بد باشد؟
یکی از مطالعات جالبی که در دانشگاه آریزونا انجام شده است نشان می دهد: پدر و مادرهایی که هر دو دارای سبک دعواهای مخرب هستند، دارای عدم احساس امنیت نیز می باشند. Kopystynska می گوید، این پدر و مادرها در طول ۳ سال به سادگی ممکن است از یک دیگر جدا شوند. اگرچه تعداد این افراد کم است؛ اما حداقل پس از جدایی تاثیر دعواهای مخرب بر روی کودکان بسیار کاهش خواهد یافت.
دکتر مارتین می گوید:« طلاق بهتر از ماندن در کنار یک دیگر است؛ زیرا در کنار هم ماندن والدین قرار است با دعواهای شدید و مخرب همراه باشد و کودکان را شدیدا تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع اگر والدین پس از جدایی، دعواهای مخرب کم تری داشته باشند، طلاق برای آن ها بهتر است»
وی تحقیقاتی را نشان می دهد که در آن طلاق، به خودی خود بد نیست.
اگر والدین حتی پس از طلاق نیز با هم اختلافاتی را داشتند، اساسا در موقعیت بهتری نسبت به زمانی که ازدواج کرده بودند، قرار ندارند؛ اما اگر سطح کلی نزاع ها کاهش یابد برای بچه ها بهتر است.
به منابع بیش تری در این حوزه نیاز دارید؟ شما می توانید به یک درمانگر در منطقه خود نیز مراجعه نمایید.
اگر درمانگران زبده را نیافتید، می توانید به هر درمانگری که در این حوزه آموزش دیده مراجعه کنید. با خودتان مهربان باشید و بدانید که بسیاری از ما در دوران کودکی نحوه مدیریت نزاع ها را نیاموخته و بنابراین آسیب دیده ایم.
