اگر آخرین فرزندتان هم به قدر کافی بزرگ شده و قصد ترک کردن خانه را دارد- یا همین حالا هم از خانه رفته- احتمالا احساسات عجیب و پیچیده ای را تجربه می کنید. این احساسات خاص از سندرم آشیانه خالی نشات می گیرد. در این مقاله در مورد دلیل بروز آن و اینکه چه کاری از شما بر می آید صحبت خواهیم کرد.
سندرم آشیانه خالی چیست و چرا برخی از والدین آن را تجربه می کنند؟
سندروم سلای خالی یک بیماری کلینیکی نیست. در واقع پدیده ای است که در آن والدین، هنگامی که آخرین فرزندشان خانه را ترک می کند، احساس غم و فراق دارند. با این که ممکن است دائما فرزندتان را برای مستقل شدن تشویق کنید، اما تجربه ی جدا شدن از آن ها دردناک است. ممکن است نبود ناگهانی فرزندی که به مراقبت شما نیاز دارد، برای شما سخت باشد. ممکن است برای این که بخشی از زندگی روزمره ی فرزندتان باشید دلتنگ شوید- همین طور همکاری همیشگیتان.
همچنین ممکن است نگران امنیت فرزندانتان شوید و این که آیا می توانند از پس خودشان بر بیایند یا نه. اگر فرزند آخرتان زودتر از زمانی که انتظار داشتید خانه را ترک کند، باید با این تغییر شرایط کلنجار بروید. اگر فقط یک فرزند داشته باشید یا شدیدا به نقشتان عادت کرده باشید، سازگاری با شرایط یک آشیانه ی خالی برای شما دشوار خواهد بود.
تأثیرات سندروم آشیانه ی خالی چیست؟
در گذشته، تحقیقات به این نتیجه رسیده بود که والدینی که با سندرم آشیانه ی خالی (Empty Sella) دست و پنجه نرم می کنند، فراغ عمیقی احساس می کنند که ممکن است آن ها را آسیب پذیر کند و منجر به سؤ مصرف الکل، بحران هویت و ناسازگاری های زناشویی شود.
اگرچه مطالعات اخیر نشان می دهد که یک آشیانه ی خالی ممکن است سبب کاهش ناسازگاری های کاری و خانوادگی شود و برای والدین منافع دیگری داشته باشد. وقتی آخرین فرزند خانه را ترک می کند، والدین فرصت جدیدی برای برقراری دوباره ی یک ارتباط صمیمی با هم دارند، کیفیت زندگی مشترکشان را افزایش می دهند و علایقی که در گذشته وقتی برای آن نداشتند را باز می یابند.
چگونه با سندرم آشیانه ی خالی مقابله کنیم؟
اگر احساس فراغ دارید، باید برای درمان سندرم آشیانه خالی باید کارهایی انجام دهید. به عنوان مثال:
– پذیرش زمان: از مقایسه ی برنامه ی زمانی فرزندتان با تجربیات و انتظارات خودتان خودداری کنید. به جای این کار بر روی کار هایی تمرکز کنید که به موفقیت فرزندتان در هنگام ترک خانه کمک می کند.
– با یکدیگر در ارتباط باشید: شما حتی پس از ترک خانه توسط فرزندتان می توانید ارتباط نزدیکی را حفظ کنید. تلاش کنید با سر زدن ها، تماس های تلفنی، ایمیل، پیامک و تماس های تصویری منظم این کار را انجام دهید.
– به دنبال حمایت باشید: اگر تحمل وضعیت آشیانه ی خالی برای شما دشوار است، به نزدیکانتان تکیه کنید تا حامی روحی شما باشند. احساستان را به اشتراک بگذارید. اگر احساس افسردگی دارید، با پزشکتان یا یک مشاور سلامت روانی مشورت کنید.
– مثبت باشید: فکر کردن درباره ی زمان و انرژی بیشتری که می توانید به زندگی مشترکتان یا علایق شخصی تان اختصاص دهید پس از ترک آخرین فرزندتان، شما را در این تغییر اساسی زندگی یاری می کند.
آیا می توان از سندرم آشیانه خالی پیشگیری کرد؟
اگر آخرین فرزندتان در حال ترک خانه است و شما در مورد سندروم آشیانه ی خالی نگران هستید، برای آن برنامه ریزی کنید. به دنبال فرصت های جدید در زندگی شخصی و حرفه ای خود باشید. خودتان را در محل کار و یا خانه به چالش های جدید مشغول کنید تا این حس فراغ ناشی از رفتن فرزندتان کمتر شود.
