والدینی که ناخواسته به کودک آسیب‌های جدی وارد می‌کنند

کودکان از والدین خود چیزهای زیادی می آموزند، از قدم برداشتن و نحوه خوردن گرفته تا نحوه تعامل با دیگران. با رسیدن به هر نقطه عطف رشدی رشته اعتماد بین والدین و فرزندان بیشتر تقویت می شود.

آنها با اطمینان می دانند که در حضور والدینشان هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند به آنها آسیب برساند. با این وجود والدین ممکن است با برخی از اقدامات نا خود آگاهانه گاهی فرزندان خود را ناراحت کنند. در این پست به تعدادی از این موارد اشاره خواهیم داشت.

• قلقلک دادن آنها

چه کسی وجود دارد که دوست نداشته باشد لبخند فرزندش را ببیند؟ تقریباً هیچکس و قلقلک دادن اغلب ساده ترین راه برای خنداندن آنهاست. با این حال براساس تحقیقات دانشگاه کالیفرنیا با این عمل همان احساس مثبتی که هنگام خنده طبیعی کودک برایش به وجود می آید به او دست نمی دهد.

خنده باید در اثر یک موقعیت خنده آور مانند شوخی به وجود بیاید و در حقیقت خندیدن به دلیل قلقلک صرفاً می تواند نتیجه واکنش به این عمل باشد، درست همانطور که حتی یک فرد بالغ نیز به همان روش عکس العمل نشان می دهد. اینگونه بچه ها غالباً تحت تأثیر بزرگسالان و والدین مجبور به خنده می شوند حتی اگر در آن لحظه آن را دوست نداشته باشند.

• قرار دادن اسباب بازی در تختخواب کودک

والدین دوست دارند کودک خود را همیشه خوشحال و راحت نگه دارند. برای انجام این کار بعضی اوقات ممکن است گهواره یا تخت کودک را با اسباب بازی یا بالش های کرک دار تزیین و تجهیز کنند. اگر به واسطه این ابزار به صورت یا بینی آنها فشار وارد شود می تواند در تنفس کودک اختلال ایجاد کند و در موارد حادتر مرگبار باشد.

والدین باید بدانند که کودک آنها هنگام خواب فقط به یک تشک راحت و یک ملافه نازک نیاز دارد تا با آسودگی بخوابد.

• تکان دادن کودک

تقریباً همه والدین این شرایط را تجربه می کنند که علی رغم ساعت ها نگه داشتن کودک در آغوششان او کماکان گریه می کند. بعضی اوقات والدین خسته از این شرایط ممکن است کودک را به شدت تکان دهند تا بلکه او را اینگونه بخوابانند.

آنچه والدین باید بدانند این است که چنین لرزشی می تواند به مغز کودک آسیب رسانده و حتی برای او کشنده باشد. این مورد به سندرم تکان کودک معروف است. لذا از انجام این کار خودداری کنید و در حرکات خود ملایم باشید.

• استریل نگه داشتن افراطی محیط

طبق افکار عمومی حفظ و تقید به پاکیزگی بسیار مهم است و البته در واقعیت نیز همینگونه است. اما بعضی از والدین با تمیز کردن بیش از حد خانه و دور نگه داشتن نوزادان از انواع و اقسام گرد و خاک در پاکیزگی افراط می کنند.

در نتیجه کودکانی که به چنین محیط استریلی عادت کرده اند، بیشتر به آلرژی مبتلا می شوند. در مقابل بچه هایی که بیشتر در معرض آلرژن ها قرار دارند، ایمنی آنها سریعتر رشد می کند.

• راه بردن آنها روی سطوح مسطح

در این مورد بیشتر ممکن است بپرسید که علت چیست. استخوانها و مفاصل در پای انسان در حالت ثابت دائمی نیستند. این امر به پاها اجازه می دهد تا هنگام راه رفتن در هر سطحی خودش را با ناهمواریهای آن سطح تنظیم کند.

هنگامی که کودک خود را البته به طور مکرر بر روی سطوح صاف راه می برید، پای کودک از رشد طبیعی عضلات، عصب و اسکلت نرمال و انعطاف پذیر محروم می شود.

• وادار کردن آنها به تمام کردن تمام غذای موجود در بشقاب

احتمالاً خودتان زمانی را به یاد دارید که والدینتان از شما می خواستند که همه غذای بشقابتان را تمام کنید. مشخصاً این یک عادت بد است.

بچه ها نمی توانند تشخیص دهند که آیا مقدار غذای موجود در بشقابشان را نیاز دارند یا خیر و مجبور کردن آنها برای خوردن تمام محتویات بشقاب باعث می شود که پرخوری کنند و از این طریق عادات غذایی بد در آنها ایجاد شود. البته بهتر است که شما در فواصل مکرر و یا هر زمان که کودک احساس گرسنگی کرد مقدار کمی غذا به کودک خود بدهید.

• غذا دادن به آنها توسط بزرگسالان

به گفته امی براون استادیار بهداشت عمومی کودکان در دانشگاه سوانسی، به کودکانی که خودشان می توانند قاشقان را نگه داشته و غذا بخورند نباید در غذا خوردن کمک کرد.

اینگونه ممکن است آنها نتوانند بگویند که چه موقع سیر هستند و در نتیجه پرخوری کنند. وقتی کودکان به تنهایی و با سرعت و مقدار خود غذا می خورند، یاد می گیرند که با اشتهای سالم غذا بخورند و به این ترتیب نگرش صحیحی نسبت به تغذیه پیدا می کنند.

• مجبور کردن کودکان برای به اشتراک گذاشتن وسایلشان

اشتراک گذاری وسایل ارزش دادن به دیگران است، اما فقط برای هرکس که خودش بخواهد. هنگامی که والدین باعث می شوند کودکان وسایلشان را با دیگران به اشتراک بگذارند به طور غیرمستقیم برای آنها شرط می گذارند که از خواسته ها و علایق خود کوتاه بیایند. در آینده چنین کودکانی با مشکلاتی مثل عدم توانایی گفتن “نه” یا  ناتوانی از دفاع از خود در جمع مواجه خواهند بود.

• مودب بودن با همه

والدین اغلب به فرزندان خود آموزش می دهند که نسبت به همه از جمله غریبه ها مؤدب و خوشرفتار باشند. اما این مورد یک وجه دیگر نیز دارد.

در یک آزمایش اجتماعی که برای مطالعه آدم ربایی انجام شده است نشان داده شد که از هر ۱۷ کودک ۱۵ نفر با بیگانگانی که در این مطالعه به شکل صوری قصد ربودن آنها را داشتند، همگام شدند و همه آنها نیز به این دلیل بود که این حس مودب بودن آموزش داده شده از سوی والدین و بزرگترها به نوعی با احساس اعتماد به دیگران گره خورده و آنها را می توان با یک شکلات جذب کرد. بنابراین به موازات اینکه آموزش خوش رفتاری مهم است، آموختن تفاوت بین آنچه برای آنها بی خطر است و یا خطر دارد نیز اهمیتی ویژه دارد.

آیا شما نیز در برخی از رفتارهای ذکر شده بالا افراط می کنید؟ اگر پاسخ مثبت است وقت این است که آنها را متوقف کنید. همواره راه های بهتری نیز برای تربیت فرزندانتان وجود دارد و همه ما یقین داریم که شما به عنوان والدین نمی خواهید کسانی باشید که به فرزندتان به شکل ناخودآگاه آسیب می رسانند.