کودکتان را ۱۵ ثانیه در آغوش بگیرید و معجزه آن را ببینید!

یک آغوش همیشه حس درونی خوشایندی برای ما به وجود می آورد. افزون بر این حسی که آغوش در ما ایجاد می کند، محققان باور دارند که فواید سلامتی نیز برای آغوش وجود دارد. پس در آغوش گرفتن نه تنها باعث ارتباط صمیمی تر ما با افرادی که دوستشان داریم می شود، بلکه می تواند در برابر بیماری ها از ما محافظت کند.

همه ی ما می دانیم که استرس می تواند سبب ضعف سیستم ایمنی بدن و سلامتی فرد شود. به همین منظور مطالعات گسترده ای در خصوص تأثیر حمایت های اجتماعی مانند در آغوش گرفتن انجام شده تا تأثیر آنها بر درمان بیماری های مرتبط با استرس یا بهبود وضعیت سیستم ایمنی بدن مشخص شود.

دغدغه ی اصلی برای هر مادر سلامت نوزاد اوست. به همین دلیل اغلب مادران اقدامات گسترده ای برای اطمنینان از سلامتی نوزاد خود انجام می دهند اما راه ساده تری هم برای انجام آن وجود دارد. با ۱۵ ثانیه (یا بیشتر) در آغوش گرفتن نوزادتان در واقع کار بزرگی برای او انجام می دهید. پس همینطور که به سلامت او کمک می کنید، بهانه ی دیگری برای در آغوش گرفتن او هم دارید!
اما آیا کودکان همیشه از در آغوش گرفته شدن خوششان می آید؟ نه همیشه.

درحالیکه یکی از فرزندان شما با اینکه تمام طول روز او را در آغوش بگیرید مشکلی ندارد، فرزند دیگرتان ممکن است پس از ۵ ثانیه در آغوش گرفته شدن احساس ناراحتی کند. البته اگر کمی صبور باشید، این فرزندتان هم آرام آرام از در آغوش گرفته شدن استقبال خواهد کرد.

آقای Paul Zak، متخصص حوزه ی neuroeconomic، در تلاش برای یافتن رابطه ی هورمون اکسیتوسین و بروز احساساتی مانند همدردی، بخشندگی و اعتماد در افراد است. معمولا تعاملات اجتماعی از جمله در آغوش گرفتن سبب ترشح هورمون عشق (اکسیتوسین) از غده ی هیپوفیز می شود. به همین دلیل احساسات ذکر شده با در آغوش گرفتن یک فرد به وجود می آیند. او تعداد حداقل ۸ بار آغوش را برای تجربه ی یک رابطه ی بهتر و شادتر توصیه میکند.

همچنین تماس فیزیکی ناشی از آغوش سبب تحریک اعصاب حساس به فشار (Pacinian Corpuscles) در سطح پوست می شود. سپس این گیرنده های تخم مرغی شکل یا مرکز های فشار پیغام هایی برای عصب دهم جمجمه ای (Vagus nerve) ارسال می کنند. به دلیل اتصال این عصب با رشته های عصبی که مسئول تنظیم عملکرد سیستم های بدن مانند فشار خون هستند، آغوش گرفتن سبب ایجاد حس خوشایندی در فرد می شود. این اعصاب به قلب هم متصل هستند به همین دلیل آغوش گرفتن می تواند ضربان قلب فرد را کاهش دهد.

خانم Virginia Satir، یک درمانگر خانوادگی و روانشناس می گوید هر فرد به حداقل ۴ آغوش برای زنده ماندن، ۸ آغوش برای حفظ وضعیت حال حاضرش و ۱۲ آغوش برای رشد و نمو نیاز دارد.

اگر فردی فرد دیگری را برای ثانیه در آغوش بگیرد و آنها به مدت ۱۰ دقیقه دست یکدیگر را بگیرند، اثرات منفی بر سلامت که ناشی از استرس هستند به میزان چشمگیری کاهش پیدا میکند. این موضوع در مورد اثر استرس بر قلب و عروق هم صدق می کند. این پدیده منطقی به نظر می رسد زیرا آغوش گرفتن سبب کاهش ترشح هورمون ها و مواد شیمیایی مرتبط با استرس مانند کورتیزول می شود.

همانطور که پیش تر اشاره شد، اعصاب Vagus به اعضای مختلف و رشته های عصبی در سراسر بدن متصل هستند. این اعصاب همچنین به گیرنده های اکسیتوسین نیز متصلند. به همین دلیل در آغوش گرفتن باعث افزایش هورمون اکسیتوسین و در نتیجه فواید بیشتر برای سلامتی می شود.

در مصاحبه ای با وبسایت Huffington Post، دکتر Shekar Raman متخصص اعصاب، گفت حتی یک دست دادن دوستانه یا ضربه زدن بر پشت دوستتان در سیستم مرکزی عصبی به عنوان یک پاداش پردازش می شود. به همین دلیل این چنین تعاملات اجتماعی تأثیر مثبتی بر سلامت روانی فرد دارد. فرقی نمیکند که فرد لمس کننده باشد یا لمس شونده، این کار شادمانی و حس لذت را در فرد افزایش می دهد.

در آخر باید گفت که هیچکس از آغوش گرفته شدن بدش نمی آید، حتی فرزندان شما. همه ی افراد از یک آغوش گرم و نرم خوششان می آید. و قسمت خوب آن فواید سلامتی این عمل سرشار از محبت است. ما توصیه می کنیم که از همین امروز شروع کنید. همین حالا فرزندتان را در آغوش بگیرید. فرقی نمیکند که او دو ماهه است یا ۱۵ ساله، او را در آغوش بگیرید و معجزه ی آن را ببینید!