میوکلونوس یا پرش عضلانی کودک چیست؟

پرش عضلانی کودک یا میوکلونوس که به صورت my-oh-KLOH-nos، تلفظ می شود، شل شدن سریع و ناگهانی یک عضله یا گروهی از عضلات است. تحریک فوق ناشی از انقباض یا انبساط کنترل نشده عضلات است. تحرکات میوکلونوس اغلب زمانی اتفاق می افتند که کودکان شروع به حرکاتی مانند راه رفتن و یا لگد زدن به توپ فوتبال می کنند. آنها همچنین ممکن است در پاسخ به برخی محرک های خارجی مانند چراغ های چشمک زن اتفاق بیفتند.

حتی همزمان ممکن است بیش از یک تحریک و پیچ و تاب عضلانی رخ دهد. پرشها ممکن است پشت سر هم اتفاق بیافتند یا حتی یک الگوی مشخص را دنبال کنند و می توانند در گردن، پشت، صورت، بازوها، پاها و یا کل بدن پیش بیایند. میوکلونوس ناشی از شرایطی است که بر مغز تاثیر می گذارد.

میوکلونوس در واقع یک علامت و نشانه از بیماری هایی است که مغز و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد.
به عنوان مثال، این یک علامت رایج در صرع است. میوکلونوس همچنین می تواند به علت تومور مغزی، آسیب های سر و نخاعی و سکته مغزی باشد. علل دیگر شامل عفونت، نارسایی کلیه یا کبد، بیماری تجمع چربی، کمبود اکسیژن در مغز و مسمومیت با مواد شیمیایی و مواد مخدر است.

اینکه چگونه این شرایط باعث میوکلونوس می شود، به طور دقیق و کامل شناخته نشده. بخشی از مغز کنترل عضلات در سراسر بدن را در دست می گیرد، بنابراین میوکلونوس ممکن است به سطوح شیمیایی غیر طبیعی در مغز مرتبط باشد.

انواع پرش عضلانی کودک

خفیف و شدید

در موارد خفیف میوکلونوس، کودکان یک انقباض عضلانی و به تبع آن شل شدن و انبساط آن را حس می کنند که برای لحظاتی ضرباهنگ عادی ماهیچه را مختل می کند. این معمولاً زمانی اتفاق می افتد که کودک اقدام به خوابیدن می کند و در این مورد، این حرکت ماهیچه “تکان هیپنیک” (hypnic jerk) نامیده می شود. میوکلونوس همچنین ممکن است در کودکان نرمال و سالم و بدون ایجاد هیچ مشکل و تبعات خاصی اتفاق بیفتد.

در موارد شدیدتر میوکلونوس، گروهی از ماهیچه ها به طور غیرمستقیم در سراسر بدن درگیر می شوند. این می تواند مانع از انجام فعالیت های عادی مانند گرفتن اشیا شود.

نامگذاری انواع پرش عضلانی کودک

انواع مختلفی از میوکلونوس با توجه به علت آنها نامگذاری می شوند:

• میوکلونوس کنشی : اگر کودک تحرک داشته باشد، این میوکالونوس تشدید شده و بدتر می شود. این مورد معمولاً به علت کمبود اکسیژن در مغز اتفاق می افتد.
• میوکلونوس خواب : یک شکل خفیف است که وقتی فرد خواب می بیند رخ می دهد. میوکلونوس خواب نیز می تواند فرم های شدید تری از جمله سندرم بی قراری پا در پی داشته باشد.
• میوکلونوس حساس به محرک : توسط محرک های خارجی مانند نور، صدا و حرکت ایجاد می شود.
• آستریکسیس (میوکلونوس منفی) : انبساط و سستی ناخواسته و ناگهانی یک عضله است.
• پلی میوکلونوس : زمانی اتفاق می افتد که پرشهای متعدد در سراسر بدن رخ می دهد.
• میوکلونوس دهانی : انقباض ریتمیک عضلات پشت سقف دهان است.
• میوکلونوس صرعی : میوکلونوسی که مربوط به صرع و تشنج باشد.

انواع میوکلونوس همچنین بسته به منطقه ای از مغز که بر پرشها تاثیر می گذارد، نامگذاری می شوند:

• میوکالونوس قشری ناشی از ناهنجاری های لایه بیرونی مغز (قشر مغزی) است.
• میوکلونوس زیر قشری ناشی از اختلالات در قسمت های عمیق مغز و مغز استخوان است.
• میوکولونوس نخاعی ناشی از ناهنجاری های داخل نخاعی است.۱۷

درمان پرش عضلانی کودک با دارو

میوکلونوس عمدتاً با باربیتورات ها(Barbiturates) درمان می شود. این دسته از داروها با کند کردن سیستم عصبی مرکزی، به کاهش علائم کمک می کنند. عوارض جانبی شامل خواب آلودگی و از دست دادن نسبی تعادل و هماهنگی است. کلونازپام(Clonazepam) یک باربیتورات است که معمولاً برای درمان این مشکل از آن استفاده می شود. پزشک یک داروی خاص را بسته به نوع میوکلونوس و علت آن تجویز می کند.

بعضی وقت ها پزشک ممکن است بیش از یک دارو تجویز کند. این به این دلیل است که میوکلونوس می تواند ناشی از ناهنجاری های مختلف در مغز باشد. داروهای مختلف مناطق مختلف مغز را هدف قرار می دهند.

مرور نکات کلیدی

– میوکلونوس پرش ناگهانی و سریع یک عضله یا گروهی از عضلات است.
– میوکلونوس نشانه ای از بیماری مؤثر بر مغز و نخاع است.
– در موارد خفیف میکلونوس، کودکان یک انقباض عضلانی و به دنبال آن سستی ماهیچه و به هم خوردن ریتم عضلانی دارند.
– در موارد شدیدتر میوکلونوس، گروهی از ماهیچه ها به طور غیرمستقیم در سراسر بدن درگیر می شوند.
– میوکلونوس با داروهایی که سیستم عصبی مرکزی را کند می کنند، درمان می شود.