۳- بازی های نمایشی:
در این بازی ها، که با خود انگیختگی بسیاری همراه است، کودکان به طور فرضی خودشان را در قالب بزرگسالان قرار می دهند. آن هامعمولا نقشی را به عهده می گیرند که با آن آشنایی دارند.
کودکان در هنگام تقلید رفتار بزرگسالان سعی دارند تا با پوشیدن لباس آن ها و استفاده از آن لباس ها بازی خود را واقعی تر نشان دهند. پوشیدن لباس و استفاده از وسایل مخصوص بزرگسالان یکی از سرگرمی ها و بازی های مورد علاقه کودک است. پسر در خانه مانند پدر به روزنامه خواندن می پردازد و دختر کفش های مادر خود را می پوشد. همچنین در مدرسه، کودکان به نمایش درآوردن داستان را بیشتر از خواندن یا شنیدن داستان دوست دارند.
تمامی این ها نشان از بازی های نمایشی کودک است که در آن نه تنها نقش بزرگسالان را تقلید می کند، بلکه با استفاده از وسایل بزرگسالان نیز نقش آن ها را به نمایش می گذارد. مهم ترین بازی که در آن احساسات، نیازها و عواطف کودکان امکان بروز می یابد، بازی نمایشی است. در این بازی کودک از خود مرکزیبیرون آمده و متوجه محیط پیرامون خود می شود.
(بازی نمایشی، سبب آشکارسازی شخصیت کودک می شود. و از نقطه نظر بازی درمانی بسیار مهم است).
گرچه بازی های تقلیدی و نمایشی با هم مشترکند و در حقیقت بازی نمایشی خود نوعی از بازی تقلیدی است؛ اما نکته ی ظریف اینجاست که در بازی تقلیدی کودک سعی به تقلید نقش دارد، در حالی که در بازی نمایشی کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن نقش را نیز بیان می دارد.
به طور مثال هر گاه کودک دارای پدری سخت گیر و مستبد باشد، کودک در بازی تقلیدی خود سخت گیر و مستبد می شود، اما در بازی نمایشی انتظار محبت و همدردی پدر با فرزند را منعکس می کند. کودکان پرخاشگر با پرداختن به بازی های نمایشی به آرامش می رسند. زیرا همه خشم و پرخاشگری خود را با نقش هایی که در بازی های نمایشی ایفا می کنند، بیرون می ریزند. (مانند شمشیر بازی و نقش پدر خشن در نمایش).
«هارتلی» معتقد است کودکان در بازی های نمایشی سعی می کنند افق های وجود خود را گسترش داده و به شکستن محدودیت ها و حصارهای سخت و خشکی که اوضاع و احوال خانواده و محیط بر آن ها تحمیل کرده است، مبادرت ورزند.
اسباب بازی مناسب برای بازی نمایشی: عروسک های انگشتی و نمایشی
پیشنهاد می کنیم دسته ی چهارم که بازی های نمادی هستند را هم بشناسید،
