شناسایی اختلال کم توجهی و بیش فعالی در کودک دو ساله می تواند سخت باشد. علائم بیش فعالی در کودکان، بی توجهی، رفتارهای بیش فعالانه و هوس گرایی می باشد که این رفتارها در بچه های سن پایین نسبت به بچه مدرسه ای ها نرمال تر است. اگرچه، با تمام این ها علائمی وجود دارد که مشخصه این بیماری در کودکان نوپا است.
بازه زمانی توجه کوتاه
کودکان نوپا علاقه ی کمی به توجه کردن برای مدت زمان طولانی دارند اما کودکان دارای اختلال بیش فعالی حتی برای یک مدت کوتاه هم دوست ندارند که یک جا بنشینند و مشغول کاری شوند. توانایی تمرکز کردن حتی بر روی یک موضوع جالب نیز در آن ها محدود است. انجام فعالیت های بدون ساختار و یا تمام کردن یک فعالیت به صورت مستقل برای آن ها بسیار سخت است، حتی در فعالیت های ساختار یافته نیز این بچه ها خیلی زود علاقه خود را از دست می دهند و کار را رها می کنند.
زمانی که این بچه ها بزرگتر شوند و وارد مدرسه شوند این عدم توجه ممکن است به صورت اشتباه های ناشی از بی دقتی، فراموشکاری، گم کردن وسایل، طفره از انجام کارهای سخت و گوش ندادن به حرف بروز پیدا کند.
بیش فعالی و کنترل ضعیف رفتاری
بچه های بیش فعال خیلی پر انرژی و دائما در حال حرکت هستند. شاید بعضی جاها دست و پا جلفتی باشند و دائما به دلیل اینکه سریع می دوند آسیب می بینند. این بچه ها دوست دارند دور از دسترس و مشاهده و امنیت والدین یا مراقبانشان باشند. آن ها با یک جا نشستن مشکل دارند و دوست دارند دائما در حال جنبش باشند. این بچه ها شاید خشم و عصبانیت شدیدی داشته باشند و به سختی با بچه های دیگر ارتباط بگیرند.
این سر سختی آن ها در مشاهده و تعدیل رفتارشان باعث می شود فکر کردن و مناسب رفتار کردن با بچه های دیگر برای آن ها سخت شود. شاید این علائم با بزرگ شدنشان تغییر نکند و همان باشد. همچنین بچه هایی که با یک جا نشستن مشکل دارند، بیش از حد می دوند و بالا پایین می پرند، و در آرام بازی کردن مشکل جدی دارند.
رفتارهای هوس گرایانه
اگرچه خیلی از بچه ها می توانند از روی هوس رفتار کنند اما بچه های بیش فعال تمایل دارند به حدی اینطور رفتار کنند که می تواند برایشان مضر باشد. آن ها دوست دارند لوازم دیگر بچه ها را از آن ها بگیرند، به دیگران صدمه بزنند یا از آن ها دزدی کنند. هوس گرایی آن ها ممکن است آن ها را در موقعیت های خطرناک قرار دهد همانند دویدن داخل یک خیابان شلوغ یا فرار کردن از دست والدینشان در یک فروشگاه بزرگ.
آن ها دوست دارند از از یک کار به کار بعدی بپرند و می خواهند قبل از اینکه کار قبلیشان را تمام کنند سراغ کار جدیدی بروند و هوس گرایی آن ها ادامه دار باشد. این اختلال می تواند در بچه های بزرگتر خطرناک تر باشد و یا می تواند به صورت مشکل داشتن در صبر کردن برای نوبتشان یا پریدن وسط صحبت دیگران بروز پیدا کند.
سختی در تشخیص
تشخیص بیش فعالی در کودک دو ساله می تواند کمی سخت باشد. خیلی از علائم این اختلال رفتارهای نرمالی برای یک بچه کوچک است. اگرچه شدت و اندازه این علائم می تواند نشان دهنده ی این باشد که چیزی فراتر از رفتارهای نرمال است. زیرا وقتی بچه ها بزرگتر می شوند و وارد مدرسه می شوند علائم این اختلال بیشتر مشخص می شوند.
به منظور تشخیص این اختلال، علائم باید در دو یا چند زمینه نشان داده شوند زیرا رفتارهای معمولی در مدرسه که با رفتارهای در خانه مربوط است نشان دهنده ی اختلال است. ظهور علائم با توجه به سن تغییر می کند. بنابراین بچه ها باید از نزدیک مورد بررسی و آزمایش قراربگیرند تا تصمیم گرفته شود که آیا تشخیص اختلال بیش فعالی درست بوده است یا خیر.
