به تازگی، بسیاری از بیمارستان ها بر روی تماس پوست مادران و نوزادان تأکید کرده اند. تحقیقات نشان می دهد که تماس با پوست ، اثرات مثبت فوری برای نوزادان دارد و می تواند به طور موثر به کاهش گریه و استرس، تنظیم خواب و حتی کمک به شکل گیری شیوه تغذیه با شیر مادر، کمک کند.
در واقع، تحقیقات نشان می دهد که اثرات تماس پوست به پوست حتی می تواند طولانی مدت نیز باشد، به ویژه برای نوزادان نارس که معمولاً بعد از زایمان نیاز به دستگاه دارند و اغلب تماس پوست به پوست را از مادران خود دریافت نمی کنند. نوزادان نارسی که ماساژ درمانی را نیز در بیمارستان در حین حضور در دستگاه برایشان انجام داده اند، بیشتر وزن می گیرند و حضورشان در بیمارستان ها به طور متوسط در مقایسه با نوزادان نارسی که درمان لمسی را دریافت نمی کنند، کوتاه تر است.
علاوه بر این، در یک تحقیق اخیر، محققان به طور تصادفی بعضی از نوزادان نارس را برای دریافت تماس پوست به پوست از مادرانشان در فاصله هر دو هفته یک بار در نظر گرفتند، در حالی که دیگر نوزادان نارس را در دستگاه باقی گذاشتند (که البته اکثر نوزادان نارس معمولاً باقی می مانند). نوزادانی که دو هفته یک بار تماس پوست به پوست دریافت می کردند، واکنش به استرس سالمتر و الگوهای خواب و حتی توانایی شناختی بهتری از نوزادانی که به سادگی و به درمان استاندارد با دستگاه برایشان اکتفا می شد، داشتند. مهمتر از همه اینکه، این اثرات هنوز بعد ۱۰ سال در این کودکان دیده می شود.
چرا لمس خیلی مهم است؟ لمس با بدن چه کاری انجام می دهد؟ محققان نشان داده اند که لمس می تواند هورمون های استرس (یعنی کورتیزول) و حتی ضربان قلب را کاهش دهد و در آرام کردن ناراحتی نوزادان به طور موثری نقش دارد. لمس حتی نشان داده شده است که در آرام کردن استرس در مغز بزرگسالان موثر است.
در یک مطالعه بر روی این موضوع، محققان زوج های متاهل را به آزمایشگاه بردند و یکی از آنها را در یک اسکنر fMRI (آهنربایی که می تواند تصاویر مغز را بگیرد) قرار دادند. در یک سری آزمایشات، به شرکت کنندگان در اسکنر یک دایره سبز یا ضربدر قرمز نشان می دادند. دایره سبز به این معنا بود که آزمایش بدون هیچ اتفاق دیگری پایان خواهد یافت و ضربدر قرمز به این مفهوم بود که به احتمال ۲۵٪ به شرکت کننده فوق جهت تکمیل فرآیند آزمایش، چند ثانیه بعد یک شوک الکتریکی خفیف در مچ وارد خواهد شد. در یک حالت، شرکت کننده در اسکنر این موارد را به تنهایی گذراند. در دیگری، یک غریبه وارد اتاق شد و دست آزمایش شونده را گرفت و در حالت نهایی، همسر شرکت کننده وارد اتاق شد و دست همسرش را در طول آزمایش گرفت.
محققان علاقه مند بودند که ببینند مغز شرکت کنندگان در چند ثانیه فاصله بین دیدن ضربدر قرمز و احساس شوک چه واکنشی دارد و یا به عبارت دیگر، مغز چگونه پیش بینی رخداد بد را انجام می دهد. به طور کلی هنگامی که ما چیزی بد یا یک تهدید را پیش بینی می کنیم، بخش های خاصی از مغز فعال هستند. نتایج مطالعه نشان داد که فعالیت و درگیری مغز در پاسخ به پیش بینی شوک، زمانی که فردی که دوست دارید دست شما را نگه می دارد، بسیار کمتر است.
به عبارت دیگر، هنگامی که همسرتان دست شما را نگه می دارد، مغز شما زمانی که پیش بینی می کنید شوک در کار خواهد بود، آرام تر می شود. مغز هنگامی که یک فرد غریبه دستان شرکت کننده را نگه داشت، تفاوتی با حالت تنها نداشت و این یافته ها فقط برای همسر شرکت کننده، اعتبار داشت. علاوه بر این، هر چه زوج ها در روابط خود شادتر بودند، کاهش پاسخ مغز به شوک بیشتر بود.
بنابراین نتیجه داستان این است که کمی تماس فیزیکی می تواند در کاهش استرس مفید باشد. ممکن است شنیده باشید که بیش از حد بغل کردن بچه ها و یا حمل آنها در آغوش ممکن است آنها را لوس کند. دلیل این مساله متعارف این است که وقتی بچه ها را همواره لمس می کنید، آنها به آن عادت می کنند و هر زمانی که آنها را پایین می آورید، در نهایت گریه می کنند. حقیقت این است که هیچ مدرکی وجود ندارد که این مورد لوس کننده باشد و بیشتر اطلاعاتی که در این مورد وجود دارد، نشان می دهد که نتیجه این کار ما را به یک کودک آرام و شاد سوق خواهد داد. حتی یک مطالعه اخیر نشان می دهد که سالمندانی که به مانند نوزادان در آغوش گرفته می شوند، سالم تر هستند و بهتر عمل می کنند.
همچنان که وجود کمی تماس پوست به پوست می تواند برای نوزادان آرام بخش باشد، می تواند برای شما نیز مهم باشد. به طور کلی، تماس فیزیکی در زمان اضطراب یا استرس به معنای واقعی کلمه استرس را در بدن و مغز، برای هم کودکان و هم بزرگسالان کاهش می دهد.
