سرود بهاران خجسته باد، سرودی انقلابی و امیدبخش است که در گرامیداشت سالروز کشته شدن خسرو گلسرخی و کرامتالله دانشیان بهدست حکومت پهلوی از رادیو و تلویزیون پخش شد.
شاعر این سرود چکامه دکتر عبدالله بهزادی است که آن را در همدردی با همسر انقلابی جانباخته کنگویی «پاتریس لومومبا» در سال ۱۳۳۹ نوشته است.
کرامت دانشیان، بخشی از این شعر را تبدیل به سرود کرد و اسفندیار منفردزاده آنرا با کمترین امکانات به کمک دوستان و همکارانش در آستانهٔ پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ به اجرا درآورد.
متن سرود بهاران خجسته باد
هوا دلپذیر شد گل از خاک بردمید
هوا دلپذیر شد، گل از خاک بردمید
پرستو به بازگشت زد نغمه امید
به جوش آمد از خون درون رگ گیاه
بهار خجستهفال خرامان رسد ز راه (۲/)
به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا
به مردان تیزخشم که پیکار میکنند
به آنان که با قلم تباهی دهر را
به چشم جهانیان پدیدار میکنند
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
و این بند بندگی و این بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست
نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد
به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا
به مردان تیزخشم که پیکار میکنند
به آنان که با قلم تباهی دهر را
به چشم جهانیان پدیدار میکنند
بهاران خجسته باد (۲)