دانش آموزان بیش فعال چه علائمی دارند؟

ADHD یا اختلال کم توجهی-بیش فعالی همان گونه که از نامش پیداست یک اختلال شناخته شده در زمینه تمرکز و تمایل به تحرک بالا در کودکان است. البته این اختلال در همه بچه ها از یک نوع نبوده و یکسان هم نیست. ویژگی اصلی این اختلال رفتارهایی است که از لحاظ اجتماعی اخلال گرانه محسوب می شوند، یعنی موقعیتهای اجتماعی را مختل می کنند. این موقعیت های اجتماعی میتوانند خانواده، مدرسه، یا هر جای دیگری باشند که در آنجا غیر از کودک فرد دیگری نیز حضور دارد. در حقیقت سه مدل برای ابتلا به ADHD وجود دارد که برخی این ۳ مدل را به عنوان انواع مختلف ADHD دسته بندی می کنند.

در این مطلب بعد از تشخیص نوع بیش فعالی، علائمی برای تشخیص دانش آموزان بیش فعال در سنین مختلف بازگو شده تا به شما در تشخیص به موقع این اختلال کمک کنیم.

نوع ADHD که در یک کودک تشخیص داده می شود، بستگی به نشانه هایی دارد که کودک از خود بروز می دهد. علائم ADHD به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول از جنس توجه و دسته دوم از جنس بیش فعالی و بروز رفتارهای ضربتی است. با بزرگتر شدن بچه ها این علائم می توانند تغییر کنند و بدین سبب نوع ADHD موجود در آنها نیز تغییر می کند.

۱) نوع بیش فعالی به همراه تحریک پذیری بالا و بروز رفتارهای ضربتی

کودکان مبتلا به این نوع ADHD، دارای علائم بیش فعالی بوده و احساس نیاز به تحرک مداوم دارند. آنها با کنترل شدن مبارزه می کنند، اما به طور معمول مشکل بی توجهی و عدم تمرکز ندارند. این نوع بیش فعالی اغلب در کودکان بسیار کوچک دیده می شود.

معمولاً نشانه های این نوع از ADHD ساده تر تشخیص داده می شوند و کودکان مبتلا به این نوع اکثراً با نشستن در کلاس و مدیریت رفتار خود مشکل دارند.

۲) نوع بی توجهی

کودکان مبتلا به این نوع ADHD، مشکل توجه و حضور ذهن دارند. حواس آنها به راحتی پرت شده و نمی توانند تمرکز کنند، اما مشکل پرخاشگری یا بیش فعالی ندارند. این نوع از ADHD گاهی اوقات به صورت غیر رسمی به عنوان اختلال نقص توجه یا ADD نیز نامیده می شود. این اختلال بر توانایی افراد در تمرکز بر روی چیزهایی مانند انجام تکالیف مدرسه، تعاملات اجتماعی و فعالیت های روزمره ساده ای مانند مسواک زدن و لباس پوشیدن نیز تاثیر می گذارد.

کودکان مبتلا به این نوع ADHD، ممکن است با انجام کارها یا دستورالعملها مشکل داشته باشند. آنها تنبل به نظر می رسند و پردازش اطلاعات در آنها به کندی انجام می شود. تشخیص اطلاعات مهم از بی اهمیت اغلب برایشان دشوار است و ممکن است به راحتی پریشان، فراموشکار و بی دقت ظاهر شوند. معمولا نمیتوانند توجه خود به کارهای جدی یافعالیت های تفریحی را حفظ کند. یا وقتی کسی مستقیما با او حرف میزند معمولا به نظر میرسد که گوش نمیدهند.آنها معمولا نمی توانند گام به گام و طبق دستور العمل ها پیش بروند.

بسیاری از والدین می گویند که در تشخیص اینکه فرزندشان به این نوع اختلال مبتلا است یا فقط کمی شیطنت های طبیعی دوران کودکی را سپری می کند دچار تردید شده اند، زیرا در هر دو حالت اگر از فرزند خود بخواهید که دندان هایش را مسواک زده و سپس بخوابد، ممکن است ۱۵ دقیقه بعد او را در حال یک بازی هیجانی ببینید.

ممکن است به نظر برسد که بچه های دارای ADD به حرف والدین خود گوش نمی دهند، اما واقعیت این است که اغلب این بچه ها همه چیز را به دقت گوش می دهند اما نمی توانند اطلاعات غیر ضروری را فیلتر کرده و تمرکز بر روی یک چیز خاص و مهم داشته باشند.

کودکان مبتلا به این نوع ADHD ممکن است به این دلیل که در کلاس ناسازگاری و سوء رفتار ندارند، چندان تحت رصد قرار نگیرند. در حقیقت از آنها ممکن است به عنوان فردی که خجالتی بوده و یا کسی که در عالم خودش است، تعبیر شود. آنها ممکن است مشکلات رفتاری قابل توجهی نداشته باشند، اما با توجه به عارضه کم توجهی ممکن است مشکلاتی برایشان ایجاد شود.

۳) نوع ترکیبی

کودکان مبتلا به این نوع ADHD مشکلات بیشتری را در هر دو شکل فوق از خود نشان می دهند. با این وجود، مشکلات بیش فعالی آنها به تدریج و پس از ورود به دوران نوجوانی کمتر می شود.

بنابراین لازم است علائم ADHD را بررسی کنید. چگونگی تشخیص ADHD، نحوه بروز و تفاوت آن در دختران و پسران و اقدامات بعدی در صورت تشخیص بیماری از مراحل بعدی کارهایی است که شما باید انجام دهید.

علائم در دانش آموزان بیش فعال دوره پیش دبستانی و دو سال اول مدرسه

– مشکل در شروع هر روتین و روال کاری، مانند لباس پوشیدن و بازی کردن با اسباب بازی ها.
– تشخیص نامناسب و یا تاخیر در شناسایی دستور العمل ها و روال ها.
– معذب و ناآرام بودن در طول وعده های غذایی و یا هر فعالیت های گروهی نسبت به دیگر بچه های هم سن و سال.
– داشتن تحرک و شیطنت درست در زمانی که انتظار می رود آرام باشند.
– مشکل در متوقف کردن یک فعالیت به منظور شروع کاری دیگر.
– مقاومت در برابر کم کردن سرعت به منظور انجام با دقت تر کارها.
– نیاز به یادآوری های مکرر برای ساکت شدن و گوش دادن.
– تمرکز دشوارتر نسبت به اکثر بچه های هم سن و سال.
– برداشتن بدون اجازه اشیا.
– عدم توانایی تحلیل الگوریتم کارها پیش از شروع آنها.
– انجام وظایف روزمره خیلی طول می کشد یا نیاز به انگیزش و تشویق بسیار زیاد دارند.
– در به خاطر سپاری رویه ها مشکل دارند.
– در به یاد آوردن حقایقی که اخیراً به آنها آموزش داده شده است، مشکل دارند.
– زودتر و بیشتر از دیگران ناراحت می شوند.

علائم دانش آموزان بیش فعال پایه های سوم تا هفتم

– با شروع کارها، به خصوص وقتی که کاری چند مرحله ای است، مشکل دارند.
– اغلب بسیار بی قرار هستند.
– بیشتر اوقات در تحرک هستند و زمانی که انتظار می رود آرام باشند سر و صدای بیش از حد ایجاد می کنند.
– چیزی که اخیراً شنیده و یا خوانده اند را فراموش می کنند، مگر اینکه واقعاً برای آنها جالب باشد.
– معمولا با انجام وظایف محول شده مشکل دارند و کارها را کثیف، با اشتباهات زیاد و بی دقت انجام می دهند.
– به نظر می رسد که با نهایت توانشان کار نمی کنند.
– حواس پرتی زیادی دارند و به راحتی تمرکزشان را از دست می دهند.
– اغلب کارها را نیمه تمام انجام می دهند.
– مسائل اتفاق افتاده در طول روز را به سختی به یاد می آورند.
– اغلب، چیزهایی مانند تکالیفشان را فراموش می کنند.
– در برابر پیگیری امور مقاومت می کنند.
– در صبر کردن و رسیدن نوبت در هر فعالیتی دچار مشکل می شوند.
– نگران هستند که آنچه را که می خواهند بگویند فراموش کنند، مگر اینکه درجا بگویند.
– زیاد به عواقب اعمالشان فکر نمی کنند.
– خیلی آهسته کار می کنند.
– در انجام کارهای دارای زمان مشخص مانند شرکت در یک امتحان و یا نوشتن یک گزارش از یک کتاب، نمی توانند موفق عمل کنند.

علائم دانش آموزان بیش فعال در دوره نوجوانی

– در سازماندهی و تنظیم اولویت ها مشکل دارند.
– شروع تکالیف و سایر وظایف تخصیص شده برایشان دشوار است.
– وقت گوش دادن به کسی یا خواندن از روی یک متن، حواسشان پرت می شود.
– اغلب اولین بار چیزی را کامل درک نمی کنند و نیاز به تکرار حس می کنند.
– با متمرکز ماندن مشکل دارند.
– اغلب اوقات از انجام محولاتشان غافل می شوند، مگر اینکه کاری را که انجام می دهند مورد علاقه شان باشد.
– بیشتر کارها را کثیف و با تعداد اشتباهات زیاد انجام می دهند.
– معمولا به نظر می رسد که کمتر از پتانسیلشان بهره وری دارند.
– در هنگام نیاز، اطلاعات لازم را به یاد نمی آورند.
– اتفاقات روزمره را به دشواری به خاطر می آورند.
– فراموش می کنند که تکالیفشان را انجام دهند و یا چیزی را پیگیری کنند.
– به صورت مبهم و ناکارآمد عمل می کنند.
– بدون در نظر گرفتن عواقب، هر چیزی را می گویند و یا هر کاری را انجام می دهند.
– به آهستگی کار می کنند.
– در مواجهه با اتمام مهلت فرآیندهای محوله و ارزیابی عملکرد مشکل دارند.
– اغلب بی قرار و بی تاب هستند.
– به نظر می رسد نمی توانند از صحبت کردن یا سر و صدا دست کشیده و کنترل امور را در دست بگیرند.

شیوه تشخیص

دکترها راهکار منحصر به فردی برای تشخیص ADHD ندارند. اما کمابیش شروع فرآیند تشخیص با ویزیت کودک و انجام یک سری مصاحبه ها انجام می شود.