بایدها و نبایدهای مقابله با ترس کودک از تاریکی

اکثر بچه ها از تاریکی می ترسند. چه لولوخرخره ای در کمد باشد یا هیولایی زیر تخت که بخواهد آن ها را شکار کند. در اینجا راه هایی که چطور والدین بتوانند ترس کودک از تاریکی را کنترل کنند وجود دارد.

جنیفر بیانکو دوتا بچه دارد که از تاریکی می ترسند. دختر شش ساله او باید با پتو بخوابد تا ترسش کم شود و پسر ۴ ساله اش اصرار دارد تا با چراغ روشن بخوابد.

بیانکو مطمئن نیست کی و چرا بچه های او درگیر ترس از تاریکی شده اند اما وقتی برق می رود او سطح اضطراب آن ها را کم می کند.

او می گوید: ” از اینکه دقیقا هنگام تاریکی از چه چیزی می ترسند مطمئن نیستم اما می دانم ترس آن ها بسیار واقعی است”.

میلیون ها کودک بر این باور هستند که چیزی در سایه ها منتظر آن هاست تا خیلی سریع آن ها را بقاپد. متخصصان نظراتی دارند که این ترس ها از کجا می آیند، چرا وقتی تنها سه سال دارید این ترس ها خیلی واقعی به نظر می رسد و والدین برای کمک به مدیریت اضطراب چه کارهایی می توانند انجام دهند.

ترس های اولیه

” بعضی از مردم انتظار دارند که کودکان هیچ گاه نترسند و البته که کودکان می ترسند” این را دکتر ماری دوبینز روانشناس کودک می گوید.

ترس بخش طبیعی از وجود همه ی ما است که شامل بچه های کوچکتر هم می شود. این ترس وقتی شروع می شود که بخواهید چیز جدیدی را شروع کنید، چیزی که هیچ گاه قبلا تجربه نکرده اید، چیزی که برای شما ناشناخته است.

برای بچه ها، این اتفاق هر روز پیش می آید، ترس های زیادی از شرایطی که نادر هستند دارند مثل صورتک های زشت به خصوص در شب ها. دکتر جن برمن یک پزشک خانواده در کالیفرنیا می گوید ” ترس از تاریکی زمانی در بچه ها شکل می گیرد که به اندازه ای بزرگ شوند که قوه ی تخیل در آن ها شکل گرفته باشد”.

برمن می گوید: معمولا ترس از تاریکی زمانی که بچه ها دو یا سه ساله هستند پیش می آید زمانی که به حد کافی بزرگ شده اند تا خیال پردازی کنند اما به حد کافی عاقل نیستند تا فرق خیال و واقعیت را بدانند که باعث می شود در شرایط ناشناخته ای قرار بگیرند که منجر به ترس شود.

این نکته را در مغز کودک فرو ببرید که هیچ چیز حواس پرت کننده ای که ذهن را مشغول کندو هیچ سایه ای در یک گوشه تاریک اتاق خواب کودک که بتواند به راحتی تبدیل به یک هیولای سه سر شود وجود ندارد.

دابینز که یک استاد راهنما و متخصص اطفال در دانشگاه ایلینوی است می گوید: ” چیزهای کمی برای حواس پرت کردن کودک در شب وجود دارد”.

“وقتی قوه ی تخیل او شدیدتر شود در نتیجه ممکن است اینطور به نظر برسد کودکی که در طول روز به نظر سازگار است در طول شب آسیب پذیرتر شود”.

ترس از تاریکی از کجا می آید؟

خب چه چیزی باعث ترس از تاریکی می شود؟ وقتی صحبت از ترس از تاریکی می شود تلویزیون یکی از بدترین مقصرها در این زمینه است. ” والدین نمی دانند که چه قدر تلویزیون می تواند بر روی بچه ها تاثیر بگذارد”.

نور و صدای تلویزیون برای بچه ها بسیار تحریک کننده و مهیج است چون کودکان در معرض چیزهایی قرار می گیرند که ممکن است برای یک فرد بزرگسال ترسناک نباشد اما برای یک کودک وحشتناک باشد.

دابینز می گوید: ” اغلب والدین برنامه هایی که کودکان در تلویزیون می بینند را محدود نمی کنند” .” برای مثال، یک کودک کم سن، در اتاقی که به همراه خواهر و برادر بزرگترش تلویزیون می بیند ممکن است چیزی را که به طور کلی مناسب سنش نیست تماشا کند”.

چه یک داستان خشن خبری باشد یا یک برنامه کارتونی محبوب، هر دو متخصص می گویند که تلویزیون دستاویزهای فراوانی برای ترس به کودکان می دهد. همچنین برمن می گوید: کتاب ها هم در ایجاد ترس های مخرب شبانه در کودکان نقش دارند.

این تصاویر می تواند بسیار ترسناک باشد و باعث دامن زدن به خیال پردازی فرد شود و باعث می شود تمام افکار و ایده هایی که می تواند مربوط به شکار یک کودک که تنها در تاریکی خوابیده است به او هجوم بیاورد. که شامل کشیدن تصویر هیولاها تا افسانه های پری ها و جادوگر ها در ذهنشان است یا ممکن است این برداشت را به اشتباه داشته باشند که بزرگترها ممکن است آن ها را تشخیص ندهند.

به طور تعجب آوری، مقصر دیگر والدین هستند که با قصد خوب هنگام شب حرف هایی به کودک می زنند مثلا می گویند” بهتر است درست رفتار کنی و گرنه لولوخرخره تو را خواهد برد”. دابینز می گوید اگرچه این عبارت شاید شبیه یک نظم دهی خوش دلانه به کودک باشد اما این عبارت ساده می تواند باعث خشم در کودک شود.

دابینز می گوید” در حالی که اکثر بچه ها هنگامی که بزرگ می شوند به هر دلیلی از تاریکی کمی ترس دارند خبر خوب این است که این ترس قابل حل است”.

ترس کودک از تاریکی ؛ راهنمای والدین

بهترین کاری که والدین می توانند برای کودکی که از تاریکی می ترسد بکنند این است که با او ارتباط برقرار کنند، به او احترام بگذارند و به او نشان دهند که درکش می کنند.

برمن می گوید: ” اگر از ابتدای ترس با آن ها ارتباط برقرار کنید، وقتی در مورد ترس آن ها از تاریکی صحبت می کنید آن را متوجه می شوند”.

” به به او احترام بگذاریدو به آن ها نگویید که ترس آن ها احمقانه است چون نه تنها کمکی نمی کند و همچنان می ترسند، بلکه احساس خجالت و شرمندگی نیز می کنند”.

در اینجا بایدها و نباید هایی برای مقابله با ترس های شبانه وجود دارد:

آرام بمانید. وقتی در مورد ترس از تاریکی با کودک صحبت می کنید تا جایی که می توانید آرام بمانید، به او گوش دهید و مطمئن شوید که اغراق نمی کنید و باعث بدتر شدن شرایط نمی شوید.

به کودک خود احساس امنیت بدهید که بتواند ترسش را مدیریت کند. دابینز می گوید برای ترس او یک نام بگذارید و به او توضیح دهید ترس چیست و به او کمک کنید متوجه شود که ترس کاملا چیز نرمالی است.

ناامید نشوید. دابینز می گوید: ” به کودک خود این اطمینان را بدهید که ترس او کاملا طبیعی است”. ” اما چون خودتان می دانید که ترس او به خاطر چیزهای واقعی نیست ناامید نشوید. نگویید که این ترس احمقانه یا مسخره یا بی معنی است. اگرچه هیولاها واقعی نیستند اما ترس واقعی است”.

از کودک خود حمایت کنید. دابینز می گوید: ” کودکان شب ها می ترسند”. ” شاید بشنوید که بگوید من مامانم را می خواهم، بگذارید او بداند همه چیز خوب است و شما در کنارش هستید تا اگر لازم بود به او کمک کنید”.

در کنار هم نخوابید. اگرچه این که بگذارید کودکتان شب ها در کنار شما بخوابد کمی وسوسه کننده است اما در برابر این حس مقاومت کنید. شما هنوز هم باید بر روی محدودیت ها کار کنید و به کودک خود ابزار هایی بدهید تا تا با ترس هایش مقابله کند و همچنین در مورد خواهر برادر های بزرگتر هم همینطور.

برمن می گوید: ” این وظیفه ی خواهر برادرهای بزرگتر نیست تا از دیگر خواهر برادرها مراقبت کنند”. ” این وظیفه ی شما به عنوان والدین است، بنابراین سعی کنید مشکل را حل کنید و این که خوابیدن در اتاق خواهر برادرهای بزرگتر راه حل خوبی نیست”.

به کودک خود قدرت و اختیار بدهید. به کودک خود توان مقابله با ترس را بدهید. برمن می گوید: ” از او بپرسید آیا او می خواهد که پدر او را چک کند و بگذارید تصمیم بگیرد چه زمان هایی او بیشتر احساس امنیت می کند” . ” آیا او می خواهد هر ۵ دقیقه یک بار چک شود یا هر دو ساعت؟ هر چند وقت یک بار چک شدن به او حس بهتری می دهد”.

اشیایی که به او حس راحتی می دهد در آغوشش بگذارید همانند پتو، یک عروسک خاص یا چراغ را روشن بگذارید یا هر چیز دیگری که به او کمک کند به آرامی بخوابد.

با ترس از تاریکی او بازی نکنید. دابینز می گوید:” به بچه خود نگویید بگذار مطمئن شوم آنجا زیر تخت هیچ هیولایی نیست” یا ” اگر پسر خوبی باشی، هیولاها خواهند رفت. چون با این کار به او این ایده را می دهید که ترس او واقعیت دارد و تا زمانی که آن را کاملا متوجه نشود از آن ترس خلاص نخواهد شد”.

بنابراین وقتی کمد را برای او چک می کنید به او لباس ها و کفش هایش را نشان دهید نه اینکه او را مطمئن سازید آنجا هیچ هیولایی وجود ندارد.

زمان خواب را آرام بخش کنید. تلویزیون در زمان خواب باید خاموش باشد و همچنین کتاب های ترسناک باید خوانده نشود. به جایش بر روی چیز آرام بخشی تمرکز کنید چیزی شبیه صحبت کردن با همدیگر.

یک مشکل بزرگ را ندید نگیرید. استرس بسیار رایج است، همانند طلاق، مرگ یک حیوان خانگی یا تولد یک نوزاد می تواند سطح اضطراب را در هر فردی افزایش دهد حتی کودکان. در نتیجه، آن اضطراب می تواند شب ها به عنوان ترس از تاریکی ظاهر شود. اگر موضوعات خانوادگی در میان باشد، با متخصص اطفال کودک خود صحبت کنید و ببینید که چه قدر صحبت با مشاور در مورد کودک می تواند کمک کننده باشد.

کمک بگیرید. با حمایت یک والدین بافهم، اغلب کودکان می توانند در طول چند هفته به ترس از تاریکی غلبه کنند. اما اگر این ترس طولانی تر شود زمان آن است تا با متخصص اطفال کودک خود صحبت کنید تا تصمیم بگیرد آیا زمان آن رسیده که کمک و مشاوره تخصصی بگیرید یا نه.